یادداشت فاطمه معروفی
1403/11/5
این کتاب رو خوندم و راستش خیلی به دلم ننشست. از ۵ امتیاز، ۲.۵ بهش میدم. البته نمیشه گفت که کاملاً بد بود، چون یه سری نکات مثبت داشت، ولی در کل انتظار بیشتری داشتم. نکات مثبت کتاب: • زبان ساده و روانی داره؛ طوری که هر کسی با هر سطحی از مطالعه میتونه بخونه و درکش کنه. • بعضی از جملاتش خوب و تأملبرانگیزه، طوری که آدم رو چند لحظه به فکر فرو میبره. • تلاش کرده یه پل بین زندگی روزمره و روانشناسی بزنه، که برای بعضیها میتونه الهامبخش باشه. اما نکات منفیای هم داره: • تکرار زیادی توی متن هست. انگار یه سری مفاهیم رو بارها و بارها با کلمات مختلف میگه، بدون اینکه چیز جدیدی اضافه کنه. • عمق زیادی نداره. برای کسی که قبلاً توی حوزه روانشناسی مطالعه کرده، کتاب شاید خیلی سطحی به نظر بیاد. • انسجام داستانی خاصی نداره. بیشتر مثل یه مجموعه جملات جدا از همه که به هم پیوند محکمی ندارن. در کل، این کتاب برای کسی که تازه وارد بحثهای خودشناسی شده، شاید جذاب باشه. اما اگه قبلاً کتابای عمیقتری توی این زمینه خوندی، احتمالاً نمیتونی باهاش ارتباط بگیری. اگر دنبال یه کتاب خاص و تأثیرگذار هستی، بهتره گزینه دیگهای انتخاب کنی.
(0/1000)
نظرات
1403/11/5
اگر به مورد اول و دوم از نکات منفی یه جور دیگه نگاه بشه چطور؟ اگر فرض بگیریم خانم مقیمی کتاب رو برای عموم جامعه نوشتن -که بنا بر آمارهای اعلامی چیزی حدود ۲/۳ مردممون نیاز به کمک حوزه روانشناسی دارن (از لفظ اختلال نمیخوام استفاده کنم)- در اینصورت نکته منفی اول میتونه به این بعلت باشه که تکرار به قصد تثبیت مفاهیم و اطمینان از رسیدن پیام به خواننده بوده (برخلاف کتب آکادمیک)؛ و بابت نکته منفی دوم هم میتونیم بگیم این کتاب بشدت پتانسیل این رو داره که «دروازه»ای برای ورود به مطالعات تخصصیتر یا شرکت در جلسات درمانی باشه (که خودتون بهتر میدونید هدف دوم چقدر در وضعیت فعلی جامعه اهمیت داره) در شرایطی که تبلیغات پر زرق و برق و فشار اجتماعی برای مطالعه کتب روانشناسی زرد با لیبل توسعه فردی دست بالا رو دارن، شاید بهتر باشه «تکههایی از یک کل منسجم»ها کمی بیشتر حمایت بشن...
1
0
فاطمه معروفی
1403/11/6
0