یادداشت سید علی مرعشی

        آشغالدونی
برای نسل منی که خیلی با گنده گویی های لوتیای قدیم صفا نمی کنیم قدم زدن در پیاده روهای کثیف خیابونای قدیم تهران در هوای سردزمستانی و نگاه کردن به دود دودکش خونه ها و ماشین ها چندان توفیر نداره اما اگه دوزار کنجکاو باشی و مخت بکشه تا دنیا رو از نگاه یه نفر دیگه ببینی شاید از خوندن این کتاب لذت هم ببری!

آره حالا گیرم که قلمبه سلمبه ادبیات نمی نویسم و لفظ قلم حرف نمی زنم دلیل نمیشه که داستانی که میگم بی سروته باشه و اینکه عمر ام داره  با استفراغ های پی در پی بابام تو کف پیاده رو جلوی بیمارستان داره می گذره دلیل نمیشه جاه طلبی منو به عنوان یه انسان نبینی و فکر کنی کم دارم.

ببخشید که بی مقدمه رنگ و بوی این پست طهرونی شد !
بعد از مدت ها از مطالعه چنین داستانی خوشم آمد. ساعدی جذاب می نویسد!