یادداشت Sepehr Karimi

        نیمه اول رمان خیلی جالب بود واقعا. درگیرکننده و خاص. شخصیت‌هایی رو به تصویر میکشه که برای خواننده سوال میشه چرا اینجا هستن و چرا اینقدر عجیبن. لحظات خارق‌العاده روایت خواننده رو جلو میبره و سوالهای متعدد که به وجود میاد بهونه خیلی خوبی برای ادامه داستانن. اما واقعا تا کجا و برای چند صفحه؟ لحظه‌های عجیب و غریب کم‌کم رنگ خودشونو از دست میدن و تبدیل میشن به یه جمله که تهش آدم به خودش میگه «چه باحال» و بعد هم به سرعت فراموش می‌شه.
و با اینهمه جزئیات خارج از و عادت و بعضا تکرارنشدنی، واقعا توقع پایان شگفت‌انگیزی داشتم از رمان. اما حتی اونم ناامیدکننده بود و یه جورایی افتضاح کشدار نیمه دوم رمان رو به بدترین شکل تموم کرد.