یادداشت سمیرا علی‌اصغری

        همیشه فکر می‌کردم همچین کتاب‌هایی فرسنگ‌ها از سلیقۀ من دورند. حتماً سخت خونده و فهمیده می‌شن و احتمالاً کسالت‌بار و زیادی تاریخی‌اند. ابداً اینطور نبود.
لذت بردم، حرص خوردم، عبرت گرفتم، آموختم.
روایت هر مسافری، حال‌وهوای متفاوتی داشت و تا حدودی بیانگر اخلاقیات راوی بود. یکی بخیل و مقتصد به نظر می‌رسید، دیگری نسبتاً از دماغ فیل افتاده، یکی دغدغۀ ارتقای فرهنگ و آبادانی کشور داشت و با نگاه موشکافانه پاریس را زیر نظر گرفته بود، دیگری بوالهوس و خوشگذرانه، یکی تاجر مسلک بود و یکی بدبین و دیگری نازک‌بین!
خلاصه هم سیر و سیاحت در پاریس قدیم بود، هم هم‌نشینی با ایرانیان قاجاری. روایت دو شاه عیاش و بی‌غیرت ایران هم در کتاب آمده.

این کتاب گزیده‌ای از سفرنامۀ حضرات بود، شاید تکه‌های گُل و نابش. ترغیب شدم به بیشتر خواندن این قسم سفرنامه‌ها.