یادداشت نغمه رحیمی‌پور

        پیش‌درآمد نفس‌گیر که تا ص ۲۰۰ نگهت می‌دارد و برای این‌که کشش حفظ شود یک رابطه‌ی عاشقانه به میان می‌آید.
زاویه دید اول شخص با دو راوی،
شخصیت زنان داستان پخته و دوست‌داشتنی‌ست،
اوج تلخی داستان از جایی‌ست که به حادثه‌ی پیش درآمد می‌رسی.
استفاده از یک جریان تاریخی و شخصیت‌های واقعی برای بیان داستانی تخیلی.

جملات نویسنده در پایان کتاب قابل تامل است:

I hope the reader will experience the story in the spirit it was written, recognizing that who we are is not who they were, and judging historical people by today’s standards prevents us from learning from them, from their mistakes and their triumphs. These people helped build the framework that we now stand on. We should be careful about burning it down.

قضاوت کردن گذشتگان‌مون با معیارهای امروزی باعث می‌شه نتونیم از اشتباهات و پیروزی‌هاشون عبرت بگیریم. این آدم‌ها کمک کردند که ستون‌هایی که ما امروز بر آنها ایستاده‌ایم بنا بشه و ما باید مراقب باشیم که این بناها را تخریب نکنیم.