یادداشت مریم علویان

        پیتر اچ رینولدز بالا و پایین زیاد دارد و اتفاقا پرکاری‌اش، آرامشش برای ساختن کتاب‌ها و این‌که اصلا کمال‌گرا به نظر نمی‌رسد، برای من محبوبش می‌کند. این کتاب یکی از اوج‌های آقای نویسنده است!
داستان، از قهرمانش یک قهرمان واقعی ساخته است. قهزمانی که از اول، خلاق نیست. فقط انگیزه دارد و حتی اگر نداشت هم خیلی مشکلی نبود. قهرمان در مسیر داستان و پی‌گرفتن راه‌های امنش، به شگفتی خلاقیت پی‌می‌برد و اول دست به عصا و با تکیه بر《کار گروهی》که بسیار باارزش است، تلاش برای خلاق بودن را شروع می‌کند.
در ادامه دیگر ترس‌هایش کم‌تر می‌شود، میلش به رقابت با دیگران به حاشیه می‌رود و به خلاقیتش بسیار افزوده می‌شود. چراغ‌ها مدام روشن می‌شوند و درها یکی پس از دیگری باز می شوند.
آقای رینولدز برای خلق این اثر فوق‌العاده و چندلایه از شما ممنونم✨️