یادداشت نرجس درزاده

        .
چشم شاعر به واسطه ی جنونی ظریف به گردش در می آید،و قلمش چیزهایی را در پیکر شکل ها جا می دهد که در نیروی خیال آن همه را مجسم می کند،شاعر به چیزی ناموجود و خیالی، نامی و جایگاهی می بخشد.او اگر لذتی را متصور شود، می تواند به سرعت آورنده ی لذت را خلق کند. این سان هنر آفرینش دنیایی تازه، جهانی خیالی است.به همین دلیل پوک در پایان نمایش به تماشاگران می گوید که اگر ما سایه ها کاری ناخوشایند شما انجام داده ایم،راهی برای اصلاح کار هست،شما چنین بپندارید که در تمام مدت نمایش خواب و رویا می دیدید.
.
حقیقت و زیبایی 
بابک احمدی
.
[از زیباترین و درست ترین کتاب هایی که خواندم