یادداشت طُرقه

        هالیوودی و دلچسب است. غیرقابل پیش‌بینی نیست. آنچه که جذابش می‌کند (طبیعتاً) شخصیت راوی است دارای درصدی سندروم اسپرگر. دقیقاً معنای آن را نمی‌دانم ولی شبیه شاخه‌ای از اوتیسم است - شدیداً مجذوب آمار و علم، شدیداً وسواسی در سبک زندگی شخصی (برنامه‌ی غذایی جالبی دارد و دلم خواسته آن را در زندگی حقیقی پیاده کنم) و شدیداً ناتوان در درک ظرافت‌های روابط میان‌انسانی. شخصیتی است دوست‌داشتنی. یک لحظه اگر دوست‌داشتنی‌بودنش را فراموش کنید و به فشاری که در اثر برخورد با این دنیای پُر از استعاره و ایهام تحمل می‌کند بیاندیشید حقیقتاً دلتان می‌سوزد.