یادداشت زهرا زرین‌فر

        بار اول که کتاب را خواندم به نظرم بامزه آمد بهانه‌هایی که پروانه می‌آورد که تلاش نکند برایم جالب بود. اما بار دوم که کتاب را خواندم توجهم به جملات بیشتر بود به‌خصوص نیمه دوم کتاب که پروانه بهانه‌ها را، بدون اینکه بفهمم چرا، کنار گذاشت و می‌خواست مسیر طولانی را پرواز کند. اما امان از این جملات انگیزشی که در کتاب بچه‌ها خودش را نشان می‌دهد: اگر باور داشته باشی، می‌توانی! و جملات دیگری که پی‌درپی پروانه جان به خودش می‌گفت تا ادامه دهد. متأسفانه طنز آقای بوراک مانع از این شد که بار اول متوجه این جملات بشوم. این جملات واقعاً ادبیات بچه‌ها نیست و از عینیتی که بچه‌ها نیاز دارند، به دور است.
لطفاً جملات انگیزشی را قاطی کتاب کودک نکنید!