یادداشت محمدمهدی حیدری

        و اما مناجات شعبانیه؛
عشقبازی‌های عارفانهٔ بنده با خدا...
لذت خلوت با معبودِ معشوق...
و تمنای وصال و لقایش...



حقیقتش، برای امسال بین این کتاب و کتاب آقای وکیلی و کتاب آقای تحریری، گیر کرده بودم!
هرسه کتاب شرح مناجات شعبانیه بودند و خواندنی به نظر می‌رسیدند.
تصمیمم را گرفتم؛
چطوری؟
همانطوری که ته‌دیگِ برشته‌شده را می‌گذارم برای لقمهٔ آخر!
بله
ضعیف‌ترین کتاب را برای خواندن انتخاب کردم و آن دوتای دیگر را گذاشتم برای شعبان‌های دیگر -اگر که عمری باشد و اجل رحم کند- .

باتوجه به آنچه انتظار می‌رفت یک کتاب معمولیِ نه‌چندان محققانه مواجه شدم.
درکل کتاب خوبی بود و موجب انس بیش‌تر با این دعای دوست‌داشتنی می‌شد و زحمت نویسنده قابل تقدیر است.
اما گاهی اوقات تلاش زیاد نویسنده برای ادبی کردن متن و توصیفات بیش از اندازه و استعاره‌ها و تشبیه‌های فراوان و نا به جا دل آدم را میزد.


📢 (انتشار باتآخیر چند روزه)