یادداشت امیرحسین

                انکار نویسنده ذهنش را رها کرده بود تا هر جه از ایران در خودش مانده تداعی شود. همه ی تصوراتی که داشته در قالب رمانی تداعی شده ولی تلاش خلجی برای از بین بردن سیر خطی داستان و پیچیده نشان دادن کتابش بسیار ناشیانه می نماید. هر از چند گاهی در متن آرایه ها کمک میکنند تا جمله ی قصاری ساخته شود ولی محتوا آنقدر سخیف است که جمله های خوب متن  بی خاصیت می شود. 
بدون شک تصویری که دیوید رینتل (نویسنده ی فیلم بدون دخترم هرگز) از ایران ساخته از تصویر سازی کتاب به مراتب به واقعیت نزدیک تر است. معلوم است که به خاطر انحراف اخلاقی (یا شاید بنابه تاکید خود مولف انحراف جنسی) از خدا بی خبری بلایی سر نویسنده ی بخت برگشته آمده که این چنین سطر، سطر کتابش بوی کینه میدهد. نویسنده به حساب و خیالش دین و متدینین را نقد اخلاقی کرده اما آنقدر کینه توزانه و اگزجره، کاراکتر سازی می کند که هیج نوع حسی در خواننده  ایجاد نمیشود..... 
تصمیم جدی داشتم تا کتاب "نظم نوین روحانیت در ایران" را بخوانم ولی به شدت مرددم!