یادداشت ماری

        بعد از ۴ماه بلندترین رمان ایرانی «کلیدر» رو خوندم.
بسیار دوستش داشتم و هیچوقت وسط راه نگفتم کاش شروعش نمیکردم.بر خلاف نظر عموم من معتقدم این کتاب دنبال قهرمان سازی نبود.اکثر شخصیت ها میشه گفت خاکستری بودن.
حتی گل محمد و خان عمو و بیگ محمد.
همه شخصیت ها نماد یک آدم واقعی و زندگی واقعی بودن.همشون یه اشتباه مرگبار و جبران نشدنی تو زندگیشون کرده بودن.
همشون همزمان معصوم هم بودن.
مارال قصه رو زیاد دوست نداشتم و زیور خیلی مظلوم واقع شد.
و ستار رو خیلی دوست داشتم.آخرشم به گل محمد نگفت که واقعا کیه و هدف و آرمانش چیه.هی اون پرسید و هی اون بحثو عوض کرد.
شخصیت های دوست داشتنی من:ستار ـ بلقیس ـ گل محمد فصل آخر(این گل محمدو دوست داشتم نه گل محمد اوایل داستان)