یادداشت

        «به وقت شب شهادت امیرالمومنین»
آقای حامد عسکری عزیز ، 
نمیدانم چطور نظرم را در مورد "حانیه" بگویم ،
عالی بود یا چون من حال خوبی داشتم عالی دیدمش ؟
به طرز شگفت آوری حال خوبی را با آن تجربه کردم ،مرا می برد به فضای غربت آن روزها ، و من _ همراه نگارنده نامه ها _ میدیدم ، می‌شنیدم و زندگی میکردمشان. 
دیدم علی را ؛ تنها بود ‌. و به رنج فاطمه می اندیشید . و در چاه با سکوت دلتنگی اش را فریاد میکرد . و فاطمه را میخواند . و بغض امانش نمی‌داد .کاش کسی فریاد بی صدایش را می‌شنید ..
و جان دادنش را میدید ، همان روز و همان لحظه که خیره بود به در  ، و به میخ در ، و به فاطمه ای که میان آتش می‌سوخت ، و به محسنش .. کاش کسی به داد دلش می‌رسید ..
و در آخر ، سلیقه تان در انتخاب شعر پایانی را بسیار ستایش میکنم ..