یادداشت z.khatib

        مردگان باغ سبز فروپاشی فرقه دموکرات آذربای‌جان را در دهه بیست روایت می‌کند. و چقدر هم خوب روایت می‌کند. 
آشنایی نویسنده با مختصات وقایع، توصیفات شاهکاری ساخته که اصلا نگو و نپرس. انگار این چند وقت را توی اردبیل و تبریز و حوالی آت‌گولی، بین گله گوسفند و گاومیش بودم. انگار اصلا من بودم که توی آن طبیعت می‌چرخیدم.
زبان اثر هم که کلا شاهکار است. و به جا ست. و من اصلا عاشق همین نثرش شدم.
و البته که تلخ است. اما از آن تلخ‌ها نیست که دل را بزند. یا شاید هم می‌زند اما چون تاریخ است تلخی‌اش به جای اینکه آدم را افسرده کند، به فکر فرو می‌برد. و این خوب است. و کلا کتاب خوبی است. و همین است که هست:)

(کاش نویسنده‌های کار بلد باز هم بنشینند و همین ‌طوری داستان‌هایی از گوشه و کنار تاریخ برایمان تعریف کنند...)