یادداشت عطیه

        کتاب به زیبایی زندگی کارگر های بیچاره رو نشون میده 

اونایی که فقط کار میکنن و کار میکنن تا آخر ماه حقوقشون و بگیرن و برن خوش گذرونی 

چون تو این دنیا براشون امید و انگیزه ای نیست 

اونی که رویا میبافه که یه مزرعه برای خودش داره هم یه جایی میفهمه که فایده نداره و یه جایی در آینده تمام خیالاتشو فراموش میکنه ... شایدم تا آخر عمر ارزو ی اینو داره که جایی برای خودش داشته باشه حتی کوچیک 

یکی هم که جایی برای خودش داره ... از تنهایی شاکیه 

اونی که قویه ... اونقدر ازش کار میکشن که وقتی دیگه توانایی نداشت و از کار افتاده شد از بین بره 
مثل سگ کَندی 

کاش همه مثل لِنی فکر میکردن ... لِنی که مغز نداشت اما قلب بزرگی داشت ... تو اون دنیای سیاه لِنی دنبال قشنگیا بود  ( اما حیف ) 

کاش تو این دنیا هم کسایی مثل جورج بودن 
کسایی که تلاش کنن تا ازت نا امید نشن 

مکالمه لِنی با خودش منو یکم یاد مکالمه های ما آدما با خودمون و خدا انداخت ... اونوقتی که کار بدی میکنیم و میگیم دیگه تکرار نمیشه ... اما فردا روز از نو ... چون فراموشکاریم