یادداشت

        تنها علتی که در وهله اول وسوسه م کرد که این کتاب رو بخرم این بود که یه کتاب به اسم من وجود داره؛ ولی خب در ادامه هم با خوندن کتاب چیزی به انگیزه هام اضافه نشد...
وقتی کتابی نوشته میشه تحت عنوان" نثر و داستان" انتظار میره که اون کتاب حداقل  یه"انسجام کلی" و تا حدودی" پردازش شخصیت" داشته باشه، اما من توی این داستان نه انسجام کلی ای حس کردم و نه  پردازش شخصیتی...
نه شخصیت خود یحیی ، نه حانیه و نه حضرت زهرا که نهایت داستان به ایشون میرسید، مورد توجه و پردازش قرار نگرفته بود؛ ولی خب از حق نگذریم توی داستان هم لحظه و هم جملات قشنگی بود که آدم رو با احساساتش روبرو میکرد...
و نهایتا میتونم بگم کاش حامد عسکری بپذیره که شاعره و تمرکزش رو روی شعر بگذاره که با تخیل و هنرش میتونه توی این زمینه خیلی مفید تر باشه.