یادداشت شکوفه شمشیری

        داستان کتاب به گونه ای پیش میرود که بارها از خود میپرسی ،چرا این کتاب را میخوانم ، و به طرز عجیبی بازهم مایلی به خواندن ادامه دهی ، کتاب فانتزی ،عجیب ، سیاه ، و تخیلی است ،
نویسنده در طول داستان سعی دارد به خواننده بقبولاند که قطعا تنها و تنها امید است که میتواند دنیا را به جای زیبایی برای زندگی تبدیل کند ، 
و انتهای داستان نقطه ی عطف داستان است ، آنجا که منشا امید میمیرد ، خواننده باید ادامه داستان را در ذهنش ادامه دهد ،آیا دانه ی امید در دل بازماندگان ، در سیاهترین حالت امکان جوانه میزند؟