یادداشت محمد مهدی شاطری

        کتاب را یکی از دوستانم معرفی کرد که خود در مدرسه به تدریس آن همت داشت. اما بعد از خواندن کتاب فهمیدم که باید بهش بگویم که حلقه کتاب‌خوانی از تدریس در این مورد خیلی بهتر است. چون کتاب متن روانی دارد و اصلا ساختارش خودخوان است. از اصول خوبی هم برای یادآوری مطالب و پرداختن به آن استفاده کرده و به نظرم می‌تواند نمونه خوبی برای کتاب‌های آموزشی باشد. 

نکات خیلی عجیب و غریب و پیچیده‌ای ندارد. شاید خیلی از آن‌ها را قبلا شنیده باشیم ولی خواندن آن در این قالب و به صورت منسجم به شدت به فرایند یادگیری‌مان کمک می‌کند.  من خودم یک دفتر کنارم گذاشتم و نکات مهم را نوشتم و تصمیم دارم هرچند وقت یک‌بار کتاب را مرور کنم.

اما یک مشکل خیلی بزرگ با این کتاب و کتاب‌هایی از این دست دارم. معمولا نویسندگان با ادعای علمی بودن کتاب این تصور را ایجاد می‌کنند که یک منبع منسجم علمی و بدون اختلاف وجود دارد که در آن نظر دیگری و متضادی راه ندارد. برای مثال کتاب در بخشی می‌گوید که موقع یادگیری «از بخشی شروع کنید که دوستش ندارید» و به قولی غورباقه خود را قورت دهید.  این کار می‌تواند مفید باشد به نظر من اما نه برای همه. چون مثلا اگر بجای آن با بخشی که دوست داریم شروع کنیم و در پایان با بخشی که دوست داریم تمام، رغبت‌مان برای استمرار و ادامه دادن بیشتر می‌شود و در نتیجه راحت‌تر سراغ یادگیری در شروع می‌رویم. 

این کتاب را با حفظ دید نقادانه به معلمان، دانش‌آموزان و اصولا هرکه دوست دارد یادگیرنده بهتری باشد پیشنهاد می‌کنم. در کنار آن صوت‌های چگونگی یادگیری محمد رضا شعبانعلی در سایت متمم نیز می‌تواند کمک‌ کننده باشد.