یادداشت فائزه علیزاده

        بسم رب النور

به نظرم هر آدمی نیاز به یک دوست مثل موش کتابهاب مجموعه خرس دارد.
خرس بداخلاق است و رفتارهای بیرونی اش نشان می دهد دلش میخواهد همیشه تنها باشد. مهمان نداشته باشد و تولد با حضور دیگران نداشته باشد ( در کتاب دیگر این مجموعه) و تنهایی را به با دیگران بودن ترجیح میدهد.

اما انگار از درون خودش را حبس کرده است‌. عادت داده به تنهایی 
اما موش از راه می رسد
موش نمیذارد خرس تنها باشد
هرکاری میخواهد بکند بکند. داد بزند.هوار بکشد. با جارو او را بیرون پرت کند. فرقی نمیکند‌. موش برمیگردد و با تمام قوا پای دیدن و بودن کنار خرس می ماند.

من را یاد دوستانیم میندازد که خودشان را در تنهایی خود اسیر کردند و میگویند تنهایی را ترجیح میدهند.
اما همیشه باید یک دوست اینجوری مثل موش، آرام و صبور و پر حوصله داشته باشند که هرچقدر هم انها را از خود راند بازهم پای دوستی شان بماند.
و وقتی موفق می شود و راهش را به رابطه دوستی میگشاید خرس متوجه میشود که  چقدر تنهایی سخت بوده و دوستی چقدر جذاب و ارام بخش است.

این کتاب با تمام بداخلاقی های خرس 
بازهم کتاب دوست داشتنی است.

اما هنگام خواندن کتاب برای فرزندتان حتما باهم درباره رفتارهای خرس صحبت کنین. سعی کنین ابعاد مختلف ماجرا را ببیند. 
از او بپرسید چرا خرس اینطوری رفتار می کند؟
به نظر او رفتارش درست است؟
آیا می شود مدل دیگری رفتار کرد؟ 
از صبور بودن و پر حوصله بودن موش هم میشود گفت‌.