یادداشت رعنا حشمتی

        کتاب رو که می‌خوندم، تا ٩٠ درصد پایانی، خوشحال بودم که وای. یه کتاب پنج ستاره. چقدر فوق‌العاده داره پیش میره. چقدر جادوییه. چقدر دوستش دارم. همه حرفاشو... و اینطوری بودم که اینجای داستان چرا اینجای کتابه؟ چرا آخراشه؟  اوا. چرا اینطوری داره می‌شه؟ چرا از اون همه متریال استفاده نکرد؟ چرا انگار خسته شده بود و حوصله نداشت بهش شاخ و برگ بده؟ و همینطوری که پیش رفت و به صفحه آخر رسید... لبخندم رو لبم ماسید واقعاً. این چه پایان معمولی‌ای برای همچین کتاب جذابی بود آخههه آقای آلموند؟ شایدم انتظارم خیلی بالا بود :))

در هرصورت، خوندنش واقعا لذت‌بخشه و اگه یه رمان نوجوان ناز و نسبتا فکربرانگیز و جادویی می‌خواین؛ گزینه قشنگیه.