یادداشت سارا ایمانی

        اتاق یه داستانیه که وقتی می‌خونی، انگار داری فیلمش رو نگاه می‌کنی؛ تجربه‌ای زنده و پر از احساس که نمی‌تونه بی‌تفاوتت بذاره. دیدن فیلمش هم خالی از لطف نیست، چون حس و حال شخصیت‌ها و فضای محدود اتاق رو بهتر منتقل می‌کنه.
همه‌ی سختی‌هایی که اون بچه و مادرش کشیدن، دل آدمو می‌لرزونه و همزمان تحسینشون رو برمی‌انگیزه. اینکه با وجود همه‌ی محدودیت‌ها و تجربه‌های سخت، هنوز نور امیدی تو دلشونه، واقعاً تکون‌دهنده‌ست و یادآور قدرت انسانیه.