یادداشت فاطیما بهزادی

        کتاب «مسئله بودن و نبودن» یکی از عمیق‌ترین و تأثیرگذارترین کتاب‌هایی است که تصویری واقعی از مواجهه انسان با مرگ را نشان می‌دهد. این کتاب تجربه دو فرد را به تصویر می‌کشد: یکی که با مرگ خودش روبه‌روست و دیگری که باید با مرگ عزیزترین فرد زندگیش کنار بیاید. این روایت، به شکلی صادقانه، پذیرش این واقعیت را بررسی می‌کند که روزی باید از این دنیا برویم و مهم‌تر از آن، نحوه مدیریت این حقیقت و یافتن آرامش پیش از آن را به نمایش می‌گذارد.

یکی از نکات تکان‌دهنده کتاب، اعتراف یالوم به نوعی خودخواهی در عشق است: این که گاهی آن‌قدر به حضور عزیزانمان نیاز داریم که حتی حاضر به دیدن رنج آن‌ها هستیم، فقط برای این که کنار ما بمانند. این صراحت و صداقت در بیان احساسات، نقطه قوت بزرگی در کتاب است که خواننده را به فکر فرو می‌برد.

ترس یالوم از مرگ، علی‌رغم سال‌ها مطالعه و روان‌درمانی، نشان می‌دهد که حتی دانستن و درک فلسفی هم همیشه باعث آرامش نمی‌شود. این ترس از تجربه‌ای ناشناخته ناشی می‌شود، چیزی که هیچ کنترلی بر آن وجود ندارد و همین ناشناخته بودن، وحشت را تشدید می‌کند.

در مقابل، مریلین (همسر یالوم) آرامش بیشتری در برابر مرگ از خود نشان می‌دهد. این آرامش شاید نتیجه زندگی پرمعنا و عشقی باشد که در طول زندگی‌اش تجربه کرده است. این تفاوت در واکنش‌های این دو، تأکیدی است بر این که داشتن یک زندگی رضایت‌بخش و پر از عشق می‌تواند ما را برای پذیرش پایان زندگی آماده‌تر کند.

به طور کلی، «مسئله بودن و نبودن» کتابی است که مخاطب را به عمیق‌ترین ترس‌هایش فرو می‌برد و در عین حال راه‌هایی برای یافتن آرامش و پذیرش ارائه می‌دهد. تأکید کتاب بر ساختن معنای شخصی در زندگی و اهمیت تجربه لحظات باکیفیت، یادآوری ارزشمندی است که چگونه می‌توانیم با عشق و معنا، به آرامشی واقعی در مواجهه با مرگ برسیم.