یادداشت فاطمه اختری

        بعد از خواندنش، حبیبه جعفریان را که در جمع رفقایم، حبیبه دل‌ها صدایش می‌کنیم، خیلی بیشتر دوست دارم!

واقعا اگر نوشتن نبود، چگونه می‌فهمیدیم قلب‌ها و رنج‌هایمان اینقدر آشنا و به هم نزدیک است؟

پ.ن. سنگین بودن نوشتار بعضی روایت‌ها ممکن است اذیت کننده باشد. با آرامش دست اندازها را رد کنید و ادامه دهید!