یادداشت زهرا عباد

        #یادداشت_کتاب 
#من_اطلاعاتی_بودم_۱

کتاب من اطلاعاتی بودم یک مجموعه دو جلدی است. این کتاب در دسته خاطرات شفاهی قرار می‌گیرد. درواقع متن کتاب پیاده شده‌ی مصاحبه‌های یک مامور اطلاعاتی است که بدون چاپ سوال‌ها، و با روان کردن متن، انجام شده است. از نوشته روی جلد مشخص است که جلد اول مربوط به شیوه ورود فرد مذکور به واحد اطلاعات، ابتدا اطلاعات سپاه و پس از آن وزارت اطلاعات است. حین صحبت‌ها، راوی به پرونده‌های مختلفی که روی آن‌ها کار کرده اشاره می‌کند و از شیوه زیست یک مامور اطلاعاتی در اوایل انقلاب می‌گوید. هرچه ماجراها جلوتر می‌رود صحبت درباره خود مامورین کمتر می‌شود و بیشتر به پرونده‌ها و اشخاص مرتبط با آن‌ها پرداخته می‌شود. نکته خاص کتاب موضوعی کردن پرونده‌هاست. مثلا جلد دوم، به بحث انجمن حجتیه از ابتدای انقلاب تا زمان حاضر می‌پردازد در حالی که جلد اول موضوعات دیگری را از حدود اوایل انقلاب تا اواسط دهه ۷۰ پیش می‌برد.

در نظرات راجع به کتاب برخی گفته‌اند مشخص نیست چقدر از کتاب واقعیت دارد و هیچ سندی برای راستی آزمایی وجود ندارد. باید در جواب این نظر گفت، اصولا خاصیت تاریخ شفاهی همین است. اینکه خاطرات فلان مسئول مملکتی چاپ می‌شود به این معنی نیست که هرچه گفته راست است یا راستی‌آزمایی شده، بلکه منبعی کتبی تولید شده برای کسانی که قصد خواندن مسائل را از نگاه آن شخص دارند. در مراحل بعدی ممکنه است محققی خودش با مقایسه کتب مختلف، راست و دروغ حرف‌ها را پیدا کنید.
اما ظاهرا این کتاب، تا جایی که من از جاهای دیگری که خوانده‌ام اطلاع دارم، مستند است و راوی حتی درباره بحث شکنجه در بازجویی‌ها، به سفیدشویی واحد اطلاعات نپرداخته و حقیقت را گفته است.

خواندن این کتاب را در روزهای فعلی که مامورین اطلاعات درگیر جنگی همه جانبه در کشور هستند، به همه توصیه می‌کنم.