یادداشت nina

        میتونم بگم تنها چیزی که این چند روز تونست به ذهنم سر و سامون بده همین کتابه. ما داخل دنیایی زندگی میکنیم که اگه دیر بشه میگن دیگه نمیتونی شروع کنی . اگه پیر بشی باید دست از علایقی که داری بکشی چون بقیه میگن دیگه نمیتونی ادامه بدی و بهترین کار از نظرشون اینه که «یه کار درست پیدا کن ، سی سال کار کن ، بعدش بازنشسته شو . اینجا چیزی که دوست داری مهم نیست مهم نیست این علایق که پول دوران کهنسالی تورو جور نمیکنه .»
هاروکی موراکامی رفتاری ضد این عقاید پیش گرفت . چیزی که دوست داشت رو شروع کرد و فقط و فقط به دلیل اینکه خودش اونا رو انتخاب کرده بود و دوست داشت ادامه داد . توی این کتاب موراکامی از خودش یه قهرمان نساخت .مسیری رو نشون داد که هم سر پایینی داشت هم سر بالایی . و همین باعث شد من این کتاب رو دوست داشته باشم