یادداشت زهرا میکائیلی

        سعی کردم بدون پیش داوری بخوانمش. و سعی کردم از خودم ذهن‌خوانی نکنم و چیزی را که به صراحت گفته نشده به کتاب نچسبانم.
چرا؟ 
چون از قبل یک چیزهایی شنیده بودم و می‌خواستم خودم تصمیم بگیرم.

متن کتاب درباره‌ی محیط زیست است. اگر دقیق‌تر بگویم درباره‌ی تقبیح شکار حیوانات است.
و تا اینجا خیلی هم خوب است.

اما دو چیز در کتاب بود که مرا اذیت کرد و باعث شد فکر کنم مناسب کودک نیست:
یکی اینکه والدین کودک اتفاقا طرفدار شکار هستند و هرچه کودک آنها را منع می‌کند و می‌گوید تفنگ دوست ندارد و شکار حیوانات را دوست ندارد؛ 
آن دو به کارشان ادامه می‌دهند و در آخر هم هرکدام راضی از رفتارشان می‌روند سر کار بعدی‌شان.
پدر اخبار جنگ می‌بیند و مادر در حین حمام کردن شعر " می‌خوام برم کوه/شکار آهو" می‌خواند!
اینجا هم احساس اعتماد کودک به والدین خدشه‌دار می‌شود، هم احساس امنیتش.

مشکل دیگرم با داستان در عدم شنوا بودن والدین است. یعنی هرچه کودک می‌گوید که این هدیه و رفتار آنها را دوست ندارد، آن‌دو اصلا اهمیتی نمی‌دهند. 
حتی نشان نمی‌دهند که حرفش را شنیده‌اند و با آن به دلیلی موافق نیستند.
هیچ! در بازی کودکانه‌شان غرق شده‌اند.
و چطور می‌شود به چنین والدینی تکیه کرد؟