یادداشت روژان صادقی

        من لذت خوندن سفرنامه های ضابطیان رو اولین بار با خوندن "چای نعنا" چشیدم و انقد برام تجربه شیرین و دلچسبی بود که اصلا انگیزم برای پیدا کردن کتابی به اون جذابی باعث شد من سفرنامه ( و کتاب با محوریت سفر) خوندن رو شروع کنم. 

بعد از اون چندین تا سفرنامه هم از خودشون هم از نویسنده های دیگه خوندم ولی هیچکدوم نتونستن مثل سفرنامه ی مراکش جاشونو تو دلم باز کنند.

هفته پیش ۵شنبه منصور ضابطیان مهمون "کتاب باز" بود و من با اینکه چندین ماه بود کتاب نخریده بودم و به خودم قول داده بودم که تا میتونم کتاب هم نخرم، انقد قشنگ در مورد کتاب های خودش و یه سری سفرنامه های دیگه حرف زد که قولمو شکستم و بالافاصله بعد از تموم شدن برنامه ۲ تا کتاب سفارش دادم که یکیشون همین سفرنامه کوبا بود!=)

سفرنامه کوبا، دقیقا از جنس "چای نعنا" با همون نثر روون و صمیمیش از آدم های کشوری میگه که کمتر کسی از ما ایرانی ها باهاش آشنایی داره. دقیقا تمرکز روی همین آدم ها و روابطشون و قصه هاشون بود که تجربه خودن این کتاب و انقد واسم به یاد موندنی و لذت بخش کرد! 

خلاصه که دمت گرم منصور جون من خیلی دوست دارم:)))