یادداشت غزل خامسی

        اولین کتابی که از آلبر کامو خوندم بیگانه بود و اونجور که باید و شاید به دلم ننشست؛ اما امروز باید از سقوط بگم سقوطی که نثرش من رو یاد بخش اول یادداشت‌های زیرزمینی و نازنین داستایوفسکی انداخت. 
کتابی سرتاسر مونولوگ که به طرز عجیبی قابل فهم است. 
این کتاب پره از جمله‌هایی که در عین سادگی واقعیت‌هارو به رخمون میکشن و ما با گوشت و پوست درکشون میکنیم. 
این کتاب عجیب به دلم نشست و عجیب از خواندنش لذت بردم.