یادداشت شخصی به نآم صآینآ 🫤

        واقعا پشیمونم. چرا زودتر این کتاب رو نگرفتم؟ 
داستان درمورد یه دختره که پیش خاله و شوهر خاله ش زندگی میکنه و اونا خیلی اذیتش میکنن تا اینکه یه شب وقتی وارد یه مسابقه ی تیراندازی خطرناک میشه یه پسر رو ملاقات میکنه.  روز بعدش نگهبان ها دنبال اون پسر میگردن و اتفاقاتی میوفته که امانی با جین همدست به حساب میاد و باعث میشه امانی با جین فرار کنه و...
راستشو بخواین آنقدر برای این کتاب هیجان زده شده بودم که حتی نمیتونم براش خلاصه بگم و باید حتما کل داستان رو تعریف کنم.  ( وسط امتحانات دی ماه خوندمش و دوستام اینطوری بودن که بین این همه درس تو داری برای من داستان میگی؟)
داخل این کتاب بحث های زیادی درمورد دین شده بود و اینکه اعتقاد ندارن این ها به کنار ولی خب نمیشه که اینجوری هم بگن و این کمی من رو از نویسنده دل سرد کرد.
البته خیلی ها هستن که ممکنه دینشون اینجوری باشه و گناه کردن رو به عنوان یه شوخی درنظر بگیرن.
وقتی جین و امانی فاصله ی بینشون سرد شد حس خیلی بدی بود و زمانی که توی پایگاه یاغی ها بودن تو مراسم شهابیان ، وقتی هم رو ملاقات کردن خیلی گیج شدم طوری که چندبار اون تیکه رو خوندم . 
نویسنده اونقدر ماجرا برای شخصیت ها می‌ساخت و شما اونطوری همش  تو  فرازو فرود بودین که وقتی یه ثانیه تو آرامش قرار میگرفتن خواننده ممکن بود اعتراض کنه .
از اتفاقاتی مثل اینکه احمد برادر جین بود یا خیلی چیزها که ورق رو برمیگردوند غافلگیر نمیشدم و حس عجیبی که حس خوبی نبود پیدا میکردم. دیگه حس نمیکنم که جین و امانی باهم نسبتی دارن یا نه. وقتی هم که فهمیدم امانی یه دمجیه بیشتر تو ذوقم خورد ولی سعی کردم باهاش کنار بیام. و اینکه رفتار جین کنار آتیش ، وقتی به هوش اومد...
ولی هنوزم نفهمیدم مثلا شزاد چرا دماغ جین رو شکوند😃
شخصیت باهی برام اسپویل شده بود که میمیره( توسط ته کتاب که خلاصه ی جلد بعدی رو میگفت) ولی مرگش نوعش خیلی بد بود.
کتاب قشنگی بود توصیه ش میکنم