یادداشت Daydreamer

        کتاب روح ایستگاه نیشی یویگاهاما جزو یکی از کتاب های مورد علاقه ام در ژانر رئالیسم جادویی و حتی جزو بهترین کتابی که امسال خوندم تبدیل شد.اولین موردی که میخوام اشاره کنم اینه که فضا پردازی داستان خوب بود،لوکیشن های داخل کتاب ملموس بودن و نویسنده با استفاده از توصیف های به اندازه و حداقلی باعث شده بود مخاطب از لحاظ موقعیت مکانی روند داستان به مشکل پیش نخوره.دومین مورد کاراکتر پردازی قوی نویسنده بود.توی داستان علاوه بر اینکه بلاخره هر داستان یک شخصیت اصلی داشت اما فقط به شخص اول بسنده نکرده بود و همه کاراکتر های فرعی و مکمل به خوبی پردازش شده بودند و کاراکتر ها براساس کلیشه طراحی نشده بودند(لازمه اشاره بکنم که کاراکتر موردعلاقم نموتو بود:<).سومین مورد روند داستان و قلم نویسنده اس که با وجود اینکه ژانر رئالیسم جادویی شاید مثل ژانر جنایی یا فانتزی هیجان نداشته باشه اما نویسنده با قلم و روند داستان وادارت میکرد که کتاب رو بی وقفه ادامه بدی که این به نظرم یه نکته مثبتیه و درمورد قلم باید به این اشاره کنم که نویسنده به خوبی تونسته بود انواع غم رو در این چهار فصل به خوبی به نمایش بگذاره و این قضیه به شخصه واقعا برام جالب بود.چهارمین نکته درمورد اخر داستان بود،به شخصه توقع نداشتم تو این ژانر پلات توییست(البته نه به شکل اون پلات توییست که توی ژانر های جنایی وجود داره)ببینم و باعث شد غم و تاثیرگذاری داستان خیلی بیشتر بشه.و پنجمین نکته و نکته آخر،معیار موردعلاقه ام از این ژانر،ارتباط کاراکتر ها باهم دیگه بود.اینکه کاراکتر های اصلی و فرعی این چهار داستان در نهایت به یه نحو منطقی و ظریف و زیبا بهم مرتب میشدن واقعا جذاب بود و این نشون دهنده قدرت داستان قوی نویسنده اس که تونسته همچین ارتباطی روهم ایجاد بکنه.درکل این کتاب نچندان آشنا رو به کسانی که ۱.طرفدار ژانر رئالیسم جادویی هستن۲.طرفدار ادبیات آسیای شرقی و ادبیات ژاپن هستن۳.طرفدار کتاب هایی مثل شگفتی های همه چیز فروشی نامیا-مجموعه پیش از آنکه قهوه ات سرد شود-کتابخانه نیمه شب-شما با سم تماس گرفته اید-شام با آدری هپبورن و کتاب های مشابه با این موارد پیشنهاد میکنم.