یادداشت عارفه سامی 🧕🏻💍

        من زمانی که سن کمتری داشتم این کتاب را خواندم، حدودا ۱۶ یا ۱۷ ساله...
آنچنان کتاب لذت بخشی بود برام که آن را یک روزه تمام کردم. وقتی داستان عاشقانه هاشم و ریحانه را میخواندم و در ذهن خودم مجسم میکردم،شور و شعفی مضاعف در دلم هویدا میشد.
از اینکه ابوراجح حمامی که شخصی شاید به ظاهر خیلی عالی نبود ولی توانسته بود با امام زمان (عج) ارتباط برقرار کند (و آن هم چه ارتباطی از بس که ایشان فرد مومن و با خدایی بود)، باعث شده بود که زندگی ابوراجح از آن به بعد دچار تغییراتی بشود...

من از آن به بعد تا مدتها دنبال کتاب های جناب مظفر سالاری بودم، چون حس میکردم رمان های ایشون قرار هست حال من را خیلی خوب کند.
بعد از خواندن این کتاب اینقدر آن را به دوست و آشنا و اطرافیان معرفی کردم که دور و برم کسی را نمیشناختم که به او این کتاب را برای خواندن پیشنهاد نداده باشم.
در کل میشود گفت خواندن این کتاب نقطه عطفی در زندگی ام بود و تاثیر بسزایی در کتابخوان شدن من دارد.