یادداشت بابک قائدنیا

        این کتاب را سال گذشته و پس از نشستی با دوستان و به توصيه یکی‌ از ایشان خواندم. نویسنده یعنی دانیل لبورمن، پزشک و روانپزشک است و کتاب نیز در همین حال و هوا نوشته شده بود. 
✍️ نویسنده ادعا می‌کند که وظیفه اصلی دوپامین نه لذت بردن صرف، بلکه خواستن و پویش است. این مولکول کوچک، محرکِ کاوش، نوآوری، تصمیم‌گیری بلندمدت، و کنجکاوی است. اما زمانی که ما به هدف می‌رسیم، دوپامین خاموش می‌شود و ما از لحظه‌ی حال فاصله می‌گیریم. نویسنده معتقد است در مقابل دوپامین، مواد شیمیایی دیگری مانند سروتونین، اکسی‌توسین، اندورفین‌ها و اندوکانابینوئیدها مسئول احساسات لحظه‌ایِ خوشبختی، رضایت و اتصال‌اند؛ یعنی مهم‌ترین ویژگی احساس کامل بودن در حال. 
این یادداشت را از روی یادداشت قدیمی خود نوشتم.