یادداشت زهرا نجاری

        با اشک و آه زیادی خوندمش. این کتاب میتونست یک کتاب مجزا باشه، میتونست شخصیت هایی داشته باشه متفاوت که شروع میشن، تغییر میکنن، اوج میگیرن و در نهایت سرنوشتشون رقم می خوره. به هر حال تصمیم نویسنده این نبود و من به تصمیمش احترام میذارم

اما نیمه ی اول کتاب رو بسیار سخت و بسیار کند خوندم. چون فضاش از کتابهای قبلی بسیااار دور بود و نمیتونستم باهاش ارتباط بگیرم. از نیمه به بعد اوضاع بهتر شد و کم کم از کتاب لذت بردم. مخصوصا اینکه اولین کتاب داستانی بود که وضعیت کانادا رو در دوران جنگ جهانی برام توصیف می کرد