یادداشت لیدی شکس جوان

        از قبل میدونستم پایانش خوب نیست. انتظار داشتم خیلی غمگین بشم، که نشدم.
۲۰۰ صفحه اول به شدتتتت ریتم کندی داره. هر تصمیم که کاترین می گیره( درواقع نمی گیره) به شدت رو اعصابه. نشانه های واضحی وجود دارن که منه خواننده راحت میبینم و بهم ربط می دم ولی شخصیت اصلی نه. مدام سعی میکنه همه چیزو سرکوب کنه و نادیده بگیره. 
۲۰۰ صفحه دوم ریتم خوبی داشت. هیجان بیشتری داشت. با بعضی شخصیتا بیشتر آشنا میشیم، راز ها برملا میشن. بجز حدود ۴۰، ۵۰ صفحه پایانی همه چی خوب بود ولی پایان بندی...قرار بود غافلگیر بشیم ولی صرفا می خورد تو ذوق آدم. جاهایی بود که نیاز به توصیف و نوشتن بیشتر داشت که احساس و اتفاق درست منتقل بشه ولی نویسنده عجله داشت که زودتر تمومش کنه.
به درکل به نظرم ارزش اون همه تبلیغی که براش شده بودو نداشت.