یادداشت نوید نظری

        دو ترجمه از کتاب را خواندم یعنی یکی را نگاه کردم و دیگری را خواندم اما!!!
بی فایده بود
داستان جذابی است، سوژه هم در میان رمان‌های غیرایرانی سوژه نسبتا نابی است اما صرفا یک داستان جذاب است سرشار جلوه‌های متنوع بیان احساسات درونی و بیرونی آدم‌ها
بی آن‌که الهامی یا نخی برای راه رفتن به شما بدهد!
چرخش طینت و سیرت آدم‌ها و در پی آن صورت‌شان بی‌معنی و بی‌توضیح است.
مرگ آدم‌ها بیشتر شبیه کلافگی یک کارگردان در حذف یکی از شخصیت‌های اصلی فیلمش دارد، وقتی که سر قرارداد اختلاف خورده‌اند.
بهترین توصیف کتاب شاید باید انعکاس زندگی خود نویسنده در بین سطور داستان‌ش باشد؛ چیزی که داستایوفسکی پرچم‌دار آن در رمان‌نویسی معاصر است.
فیلم زندگی نویسنده را حتما ببینید شاید باعث شود نظرتان در مورد کتاب هم عوض شود.