یادداشت امیرعباس شاهسواری

        کتابی است درباره اینکه با هر موقعیت جدید چیزی را از دست می دهی و چیزی را به وجود می آوری، چون قصه نداشت یک و نیم ستاره کم دادم، اما اینکه برای همه احساسات کودک کتاب تولید می کنند برایم جالب است. این کتاب را برای محمد در عمود ۱۰۰۷ خواندم و داشتم فکر می کردم این چقدر حکایت من است، با اینکه داری به آخر پیاده روی اربعین نزدیک می شوی اما به کربلا می رسی و وقتی از کربلا به شوق رسیدن به خانه خارج می شوی، لذت دیدار دوباره خانه و استراحت و ...اما این کتاب از حسرت گذشته برایت نمی گوید، اینکه تک تک این تجربه ها برایت حسرتی می شوند که هر زمان به آن فکر می کنی آه می کشی، از یک طرف نمی توانی تجربه نکنی 
می مانی بین تجربه کردن و نکردن
ماندن و نماندن
از یاد بردن و نبردن

خلاصه کتاب خوبی بود برای بچه اول دبستانی به بالا به نظرم مناسبه