یادداشت فاطمه مجاب

        مدت‌ها بود جستار خوندن برام سخت شده بود و کتاب‌ها رو نصفه رها می‌کردم. این کتاب شروع دوباره‌ای بود. هرچند موضوعش هم برام غریب بود. من هیچ‌وقت به نقاشی‌های طبیعت بی‌جان علاقه خاصی نداشتم که حالا این میزان عمیق شدن توش بخواد برام جالب باشه. ولی از اون موضوعاتی بود که میگی برام جدیده و بذار ببینم نویسنده در موردش چی می‌خواد بگه. مارک دوتی تو این کتاب درباره‌ی دریافت‌هاش از نقاشی‌های طبیعت بی‌جان میگه، از جام‌ها و خرچنگ‌ها و صدف‌ها و لیموها، از نور و سایه، از دلبستگی به اشیاء و از خاطراتش، از تناقض بین میل به رهایی و ریشه داشتن. خوندن این کتاب، خوندن فکر کردن نویسنده به همه‌ی این‌ها و خیلی چیزهای دیگه، هم لذت‌بخش بود و هم نوعی خودشناسی -یا حداقل تفکر به خود- همراهش داشت.
ضمنا حین خوندن، تعدادی از نقاشی‌های مورد اشاره رو هم جستجو و تماشا می‌کردم. و حالا نه که بگم به طبیعت بیجان علاقمند شده‌م، اما حس نزدیک‌تری به این سبک دارم.