یادداشت parniya

        کتاب بابا لنگ‌دراز واقعاً فضای دلنشینی داشت. شخصیت جودی خیلی دوست‌داشتنی بود؛ پرانرژی، باهوش، و پر از نگاه‌های مثبت به زندگی. اون حس رشد و استقلالی که توی داستانش بود، آدمو با خودش همراه می‌کرد.

اما یه چیزی که برام یه‌کم از جذابیت کتاب کم کرد، سبک روایتش بود. اینکه کل داستان از طریق نامه‌های جودی نوشته شده، باعث شد یه‌جور فاصله بین من و اتفاقات بیفته. حس می‌کردم فقط دارم یه طرف ماجرا رو می‌خونم، بدون اینکه بدونم واقعاً اون طرف دیگه چی فکر می‌کنه یا چه اتفاقاتی داره می‌افته. گاهی دلم می‌خواست وارد فضای واقعی داستان بشم، نه فقط ذهن جودی.

با این حال، کتاب حس خوبی داشت. یه جور آرامش و لطافت توی روایتش بود که آدمو از دنیای شلوغ بیرون جدا می‌کرد. برای وقتایی که دنبال یه داستان ساده و گرم هستی، انتخاب خوبیه. فقط باید بدونی که قراره بیشتر نامه بخونی تا دیالوگ یا روایت مستقیم.