یادداشت پرنیان صادقی

        " عصر بی‌گناهی " هم تمام شد.... و چه پایان بندی خوبی داشت
هر چه در طی کتاب به مهمانی‌های مجلل رفتیم، لباسهای فاخر دیدیم، از نگاه" می" همه چیز را خواندیم، از دست الن حرص خوردیم، از جانب" آرچر" زجر عشقی کشیدیم.......امااا ! در فصل پایانی کتاب درست‌ترین تصمیم را نیز دیدیم
اینجاست که به فکر فرو می‌رویم  این بهترین تصمیم بود دیگه؟؟

ادیت وارتون با وارد کردن پسر آرچر در فصل پایانی تقابل دو نسل، دو باور متفاوت را نشانمان داد و بار مفهومی، حتی غم داستان را بر دوش این جمله گذاشت!
"فرقش این است که این جوانها مسلم می‌دانند که آنچه میخواهند به دست می آوردند و ما مسلم میدانستیم آنچه میخواهیم بدست نمی‌آوریم"