یادداشت سید رمضان حسینی

        می‌شه گفت پدربزرگ سبک فانتزی محسوب می‌شه. غیر از این هیچ ویژگی خاصی نداره (به نظر من). یه داستان سر راست با یه سوپرمن خیلی خوب و مظلوم که بدون هیچ دشواری و با یه نقشه که در ظاهرا هیچ وقت به اشتباه نمی‌ره همه آدم بدا رو اذیت می‌کنه و آخرش همه چی به خیر و خوشی و گل و بلبل تموم می‌شه. شخصیتا همه ساده و... بگذریم. روض رو باز نکنم.

تنها دستاوردم از این کتاب این شد که می‌تونم بعدا پز بدم که شکسپیر رو زبون اصلی خوندم! همین قدر پوچ و عبث بود.

ولی سوای اینا فرمت نسخه‌ای که خوندم خیلی باحال بود. یه نسخه خسته و قدیمی که من رو شدیدا یاد این گلستان‌هایی انداخت که تو بچگی می خونیدم: اول هر اکت یه خلاصه کوچیک ازش بود و جلوی هر صفحه هم کلمات و اصطلاخات سخت و نامانوسش رو به زبان ساده نوشته بودن.