یادداشت -اخگر

        کتاب "عادت می‌کنیم" رو تموم کردم. خب باید بگم که زیاد با کتابای زویا پیرزاد ارتباط نمی‌گیرم. برام خسته‌‌کننده میشه همون اوایل. کلا مفهوم کتابای خانوم پیرزاد رنج‌هایی هست که زنان توی زندگی می‌کشن. فداکارای‌هایی که برای دیگران و خانوادشون می‌کنن؛ از خودشون می‌گذرن تا حال خانوادشون خوب باشه. خوشی‌های زندگی رو فراموش می‌کنن و تمام فکر و ذهنشون میشه بقیه. و تا وقتی میان یکم هم به خودشون توجه کنن بقیه ایراد می‌گیرن که فلان کار درست نیست و اینا. داستان این کتاب هم در مورد آرزو هست زنی که از همسرش جدا شد تا زندگی آرومی رو با دخترش و مادرش داشته باشه تا اینکه پای سهراب توی زندگیش باز میشه و خلاصه وقتی می‌خواد یکم به فکر زندگی خودش باشه عالم و آدم ایراد می‌گیرن. در کل مفهوم زیبایی داره ولی بنظرم میتونست یکم بهتر باشه و به داستان کشش بدن تا خواننده خسته نشه و ادامه بده. زیاد تصوری از شخصیت‌ها نداشتم ولی فضاسازی خوبی داشت. فقط من بالاخره نفهمیدم آخرش چیشد و پایانش برام باز بود. در کل پیشنهاد میکنم این کتاب رو مطالعه کنید.🎐