یادداشت Mason

        اولین کتابی ایرانی بود که میخوندم و قشنگ بود. 
متن سنگینی داشت؛ داستان های جورواجور و درگیر کننده. 
هر سه داستان کاملا پتانسیل تبدیل شدن به یه داستان بلند رو داشتن! و من از هر سه داستان لذت بردم ولی داستان آخر برای من شیرین تر بود. 
اما در کنار خوبی‌هایی که داره، بدی هایی هم داره. 
کارکترهای زیادی که یهویی وارد داستان میشن بدون توضیحی. (که البته از مشکلات داستان های کوتاهه) مشکل دیگه که بنظر من میشه به راحتی اون رو حل کرد، استفاده از علائم نگارشی بود! فکر کنم ویراستار اصلا حوصله نداشته یه نگاهی بندازه. 
و بدترین و مهم‌ترین اشکال، اگه حضور ذهن نداشته باشین به هیچ وجه متوجه نمیشن دارین چه چیزی رو میخونین! پرش‌هایی زمانی متاسفانه اصلا توی داستان اول و دوم رعایت نشده بود و توی خوندن گیج می‌شدم...
اما به عنوان یه کتاب در ژانر ترسناک، خوب بود. اگه بقیه‌ی مشکلاتش حل می‌شدن جای صحبتی باقی نمی‌موند.