یادداشت میم حیم

        این کتاب رو سحرهای ماه رمضان و نیم ساعت بعد از نماز صبح میخواندم. حالا چرا تصمیمم این تایم بود؟ بی رو دروایستی چون تصورم این بود که کتاب حالت عرفانی و توحیدی بسیار زیادی داره، چیزی از جنس خود این سفر. و البته متاسفانه این کتاب روح من رو از این نظر اصلا و ابدا اغنا نکرد. البته شاید این حس برخواسته از تجربه‌ای باشه که من از این سفر داشتم و ناخودآگاه ذهنم متن رو با واقعیت نقایسه میکرد. البته به نظر کتاب برای کسی که تجربه‌ی این سفر رو نداره راضی کننده میتونه باشه اما اگه کسی میخواد این سفر رو تجربه کنه، به هیچ وجه پیشنهاد نمیکنم این کتابو ب عنوان هدیه‌ی قبل سفر بهش بدید چون میتونه ذهنشو از اصل ماجرا منحرف کنه. قسمت‌هایی که راجع به قلیان و سیگار بود رو نپسندیدم هرچند صداقت نویسنده رو نشان میده. نهایتا به یکبار خواندنش می‌ارزید اما مجدد برنخواهم گشت تا دوباره بخوانمش. چند بخش اول، پیش از ورود به مدینه رو به مرااااتب بیشتر از ادامه‌ی کتاب دوست داشتم. نهایتا امیدوارم همه‌ی خوانندگان کتاب تجربه‌ی واقعی این سفر معنویو داشته باشن