یادداشت جواد کریمی

        برای خوندن کتاب‌های یه نویسنده یادم باشه همیشه ترتیب خوندن آثار رو رعایت کنم.
این رو وقتی کتاب تموم شد یه گوشه یادداشت کردم 
تا دیگه هیچوقت اولین اثری که از یه نویسنده خوب می‌خونم بهترین اثرش نباشه 
تا بتونم از تمام آثارش اونجوری که شایسته اثر هست لذت ببرم.
ارمیا، کتاب خوبی که متاسفانه در مقایسه با کتاب ″منِ او″  که قبل تر خونده بودم اونجوری که باید و شاید منو به وجد نیاورد .
ولی فارغ از این نکته، ارمیا در مقایسه با خودش و نه بقیه آثار امیرخانی، همون اثر جذابی بود که من رو از سال ۱۴۰۴ برد وسط فضای جنگی دهه ۶۰ و پایان جنگ و جمله به جمله داستان رو زندگی کردم ...
ارمیا داستان ماهی بی آب بود، 
آبِ بی ماهی،
داستانِ آدم و خاک.