یادداشت توکلی

        _بسم الله الرحمن الرحیم_

رباعی، قالب شعری محبوب منه که خوب‌هاش در شعر امروز کم‌یاب‌تر از غزل و این‌هاست فکر کنم.
بعد از تجربه‌ی "آنات"، پیدا کردن رباعی دل‌خواه برام سخت‌تر شد.  کتابی که تک‌تک شعرهاش جالب توجهه رو که میخونی دیگه سخته بری سراغ اونایی که تک‌و‌توک توشون اصل جنس پیدا میشن.
به هررو باید بگم "محال" هم از این جنس تجربه‌ها بود تقریبا. بیشتر شعرها مجبورم میکردند که مکث کنم، چیزی که از یه شعر خوب انتظار دارم.
در کل امیر مرادی از اون دست شاعرها نیست که هرجور شعری رو_قوی و ضعیف_بیارن چاپ کنن و این ارزشمنده.

پ.ن : خوب‌، قابل‌توجه‌ و اصل‌جنس بودنِ یک شعر تا حدودی زیادی به سلیقه و ذائقه‌ی شعری ما برمیگرده؛ پس نسخه‌ی واحدی وجود نداره.
پ.ن۲ : ممنون میشم اگر رباعی خوبی خوانده یا میخوانید، معرفی کنید.