یادداشت آیــــدا

        خیلی دلم میخواست تو روبروی من مینشستی تا بگویم نگاه کن که چقدر خوار و ضعیف میشوند؟
چرا فکر نمیکنند؟
آدم مگر هر حرفی به زبانش آمد میگوید؟
نگاه کن چقدر حقیرند، مثل بچه های لجباز روح آدم را میجوند که حرف خودشان را به کرسی بنشانند.
آدم دلش میجوشد و سر میرود. نه به عشق فکر میکنند نه گذشته ها یادشان می آید و یادشان نیست که روزی روزگاری گفته اند:« دوستت دارم.»