من تو این کتاب نوع کمیابی از عشق رو دیدم .
شاید بعضی ها بگن نمیشه اسمش رو عشق گذاشت ولی من عشق خطابش میکنم .
عشقی که ناگزیر در مسیر انقلاب باید طی بشه .
عشق از نوعی دیگر .
صبوری نهایت عاشق بودنه.
بتول خانم ورژن پیشرفته تر اشرف سادات در« تنها گریه کن »هست به نظرم .
