یادداشت فهیمه حدیدی

        ارزش کتاب به ایده نو و جنبه تاریخی اش بر می گردد. یک نمونه اثر ترجمه از زمان قاجار که از روی نسخه موجود در کتابخانه ملی بازنگارش شده است . و راستش خیلی جالب توجه است این سبک‌ترجمه! یک شکر بسیار بدهکاریم بابت رشد صنعت ترجمه که می توانیم از آثار زبان های مختلف با همان حال و هوا و فرهنگ بیشترین استفاده را ببریم. اما صنعت ترجمه زمان قاجار چطور است؟! مثل کروسانی که با خمیر کیک یزدی پخته باشی و داخلش را به جای شکلات از هل و میخک پر کنی! ایرانیزه ترین متن ممکن بدون‌وفاداری خاصی به فضای داستان...
البته یک علامت  سوال جالب هم برایم پیش آمد که آیا این ایرانی کردن همه چیز از نوعی باور به خود [ و شاید خودپسندی حتی]نمی آید؟! البته نه به آن شوری شور نه به اینکه هر تجربه و محتوای غریبی_  با شتاب و بی هوا_ مثل ضربه ای  _به  فارسی منتقل شود.