یادداشت احمدرضا کوکب

        به شما اطمینان می‌دهم که خواندن کتاب یک اندیشمند مثل وبر، خیلی بهتر از دنبال کردن آراء آن از لابه‌لای کتب اندیشمندان بعدی است.
ادعای اینکه این کتاب را کامل فهمیده ام ندارم. مطلوب من، بیشتر فصل اول این کتاب بود که از خود روح سرمایه‌داری و اینکه واقعا انسان این تمدن چه ریختی است صحبت شده بود. این بخش ها را هم بیشتر دوست داشتم و هم بیشتر فهمیدم.
اما در ادامه که وارد مباحث مربوط به پروتستانتیسم و اینکه حالا چه شد چنین روح سرمایه‌دارانه ای شکل گرفت می‌شود، فهمم کمتر و کمتر شد. به غیر از کالوینیسم که ایده ی نسبتا روشنی داشت، در اینکه بقیه را متوجه شده باشم تردید دارم.
یک نکته ی جالب روشی درباره ی فصل اول: وبر تأکید می‌کند که چیستی روح سرمایه‌داری به این سادگی نیست که بشود در یک جمله خلاصه اش کرد و بعد مثلا آن را توضیح داد. برای فهم این پدیده ی مبهم و به تعبیر من برای غلبه بر این حریف چغر بدبدن (!) دائم از جهات مختلف به سمت آن حمله ور می‌شود و هر بار یک گوشه از آن را روشن می‌کند. به نحوی که در پایان، برای شما یک فهم نسبتا خوب از این روح سرمایه داری که با کلیدواژه تکلیف (beruf/بغوف) اجین است، انباشت می‌شود.