یادداشت عطیه عیار
1402/05/01
خب آدم وقتی اسم گلشیری رو می‌شنوه ناخودآگاه توقعش میره بالا دیگه، حتی اگه سیامکشون باشه که اونم کم عنوان استادی بهش ندادن.
برای همین اصلا در حد اون چیزی که فکر می‌کردم نبود. نویسنده رو در نظر نگیریم یه کتاب تینیجریه یا مناسب کسایی که کتابخون حرفه‌ای نیستن. وگرنه که از همون دو فصل اول آخرش قابل حدسه.
4
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.